De Vlaams Belang-fractie in Brakel heeft een zeer dubbel gevoel bij de nieuwe uitdaging die huidig burgemeester Alexander De Croo (Open VLD) weldra aangaat bij de Verenigde Naties. “Uiteraard wensen we Alexander De Croo alle succes”, reageert Veronique Lenvain, fractieleidster Vlaams Belang Brakel en provincieraadslid. “Maar voor veel Brakelaars is dit zeer zuur: het is immers al de derde keer dat hij zijn burgers in de steek laat”.

Vanochtend raakte bekend dat De Croo een topfunctie krijgt bij de Verenigde Naties. De Croo verlaat daarom de Kamer en neemt afscheid van de Brakelse burgemeesterssjerp. Vlaams Belang Brakel feliciteert Alexander De Croo van harte met zijn belangrijke internationale uitdaging. Al plaatst fractieleidster Veronique Lenvain tegelijkertijd grote vraagtekens bij deze keuze. “De Croo neemt binnenkort opnieuw afscheid van Brakel. Dit keer om naar New York te verhuizen, waar hij leiding zal geven aan het Ontwikkelingsprogramma van de Verenigde Naties (UNDP). Dit is dus de derde keer dat hij Brakel en zijn burgers opgeeft voor een andere functie. Dat is geen toeval meer, maar een patroon”.

Het stond in de sterren geschreven dat een stem voor De Croo een verloren stem was, reageert Lenvain. Voor de Brakelaars is dit een regelrechte déjà vu: telkens wanneer er een functie met meer prestige opduikt, verdwijnt hij van het lokale toneel. Zijn kiezers worden nu voor de derde keer verweesd achtergelaten. Volgens Lenvain schept dit een wrang gevoel bij de inwoners. "Tijdens de verkiezingen wordt er met ronkende woorden gesproken over Brakel, maar eens de stemmen binnen zijn, volgt kort nadien het vertrek".

De Brakelaars verdienen een burgemeester die zich daadwerkelijk engageert en die zijn burgers op de eerste plaats zet, in plaats van iemand die hen telkens opnieuw zand in de ogen strooit om dan vervolgens zijn koffers te pakken. Het Vlaams Belang hoopt dat De Croo deze keer daadwerkelijk wordt opgevolgd in de gemeenteraad. Bij zijn vorige vertrekken behield De Croo wel steeds zijn zitje in de gemeenteraad, ook al bleef die stoel telkens leeg, brengt Lenvain in herinnering.